Η AAUD ήταν μέρος μια τάσης που πυροδότησε στις αρχές του 20ου αιώνα μαζικές απεργίες που συνδύαζαν τα πολιτικά και τα οικονομικά ζητήματα, όπως και μεγάλες απεργίες ενάντια στα κυρίαρχα συνδικάτα το 1913 στη βόρεια Γερμανία. Αυτή ή τάση έδωσε τη βάση για τη συγκρότηση αυτόνομων επιτροπών.
Σε συνδυασμό με αυτή τη τάση γεννήθηκε η ιδέα για μια ενωτική οργάνωση.
Η πρώτη διατύπωση αυτής της ιδέας εμφανίστηκε στην εφημερίδα της Βρέμης Arbeiterpolitik (εργατική πολιτική). Οι αριστερές κομμουνιστικές εφημερίδες δεν έπαψαν ποτέ να διαδίδουν αυτή την αναγκαιότητα.
Τον Απρίλη - Μάη του 1919 σχηματίστηκε η πρώτη σημαντική οργάνωση, η Γενική Ένωση Εργατών Ορυχείων, από ανοργάνωτους εργάτες μαζί με όλα σχεδόν τα οργανωμένα μέλη των συνδικάτων προτού αυτή διαλυθεί από την αστυνομία.
Τα πρώην μέλη της ένωσης αυτής θα εντάσσονταν αργότερα στους επαναστάτες συνδικαλιστές, oι οποίοι τότε δεν είχαν το ίδιο "βάρος" σε σχέση με το υπόλοιπο κίνημα ή την AAUD. Άλλοι θα γύρναγαν στα παλιά παραδοσιακά συνδικάτα.
Η ένωση λιμενεργατών και εργατών ναυπηγείων του Αμβούργου ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1919. Συνδύαζαν την υπεράσπιση των άμεσων συμφερόντων με την προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών: την ενεργή αλληλεγγύη στη ρώσικη επανάσταση, τον ένοπλο εξοπλισμό των εργατών, την κριτική στη σπαρτακιστική ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος. Η AAU του Ρουρ ιδρύθηκε την ίδια εποχή σε παρόμοια βάση. Το ιδρυτικό συνέδριο του AAUD έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο του 1920. Οι πρώτοι ομιλητές είχαν εμπλακεί στον λεγόμενο "εθνικό μπολσεβικισμό" ήταν όμως στο περιθώριο, αν και είχαν προσελκύσει μια μικρή μειοψηφία.
Μια συζήτηση κυριάρχησε στο συνέδριο: πρέπει το κόμμα ως μορφή οργάνωσης να εγκαταλειφθεί το συντομότερο δυνατό (θέση που υπερασπίστηκε η Roche από το Αμβούργο), ή θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον προσωρινά σε ισχύ (θέση την οποία υπερασπίστηκε ο Σρέντερ και ηγεσία του μελλοντικού KAPD).
Το KAPD θα έμπαινε στον πειρασμό να θεωρήσει αυτές τις εργατικές ενώσεις ως την εργατική του βάση. Ο Πάννεκουκ κριτίκαρε την πρακτική που μεταμόρφωνε τις εργατικές ενώσεις σε «εργοστασιακές ομάδες» αντί για «ομάδες εργατών». Έλεγε ότι το μέλλον είναι τα συμβούλια των γειτονιών και των πόλεων που αγκαλιάζουν και υπερβαίνουν τον εργασιακό χώρο. Γι αυτό θεωρούσε ότι δεν είναι καλό για μια εργατική ένωση να είναι απλά μια εκτεταμένη εκδοχή του κόμματος.
Στη βάση της, η κριτική του ήταν δικαιολογημένη αφού από τη στιγμή της γέννησης της η AAUD δεν ήταν παρακλάδι του KAPD.
Το χειμώνα του 1920-1921, η ΑAUD ήταν η πιο ενεργή ένωση, καθώς μόνη της είχε περίπου 150.000 μέλη (ενώ το KAPD είχε περίπου 40.000). Εξέδιδε σε τακτική βάση εβδομαδιαίες εφημερίδες και πολλά φυλλάδια που έφταναν μέχρι και τα 120.000 αντίτυπα. Θα χάσει σχεδόν όλα τα μέλη της μετά το 1923. (σημείωση του blog: αναφέρεται στο 1923, γιατί η χρονιά αυτή σηματοδοτεί την υποχώρηση του εργατικού επαναστατικού κίνηματος μετά από μια πενταετία άγριων απεργιών,εξεγέρσεων και επαναστατικών απόπειρων και ιδιαίτερα μετά την αποτυχία του "Γερμανικού Οκτώβρη" του 1923)
Πρόγραμμα της AAUD
Η AAUD αγωνίζεται για την ταξική ενότητα του προλεταριάτου.
Στόχος της είναι μια αταξική κοινωνία, η πρώτη φάση της οποίας είναι η δικτατορία του προλεταριάτου. Δηλαδή τη βούληση του προλεταριάτου στον καθορισμό της πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης ολόκληρης της κοινωνίας, χάρη στην οργάνωση των συμβουλίων.
Η σταδιακή υλοποίηση της συμβουλιακής ιδέας είναι ο δρόμος που παίρνει η ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης της εργατικής τάξης Οι δικτάτορες, μιλώντας καθαυτό, είναι οι εκπρόσωποι των συμβουλίων. Οι αντιπρόσωποι οφείλουν να μεταφέρουν και να εκτελούν τις αποφάσεις των συμβουλίων. Τα συμβούλια μπορούν να ανακαλέσουν τον οποιονδήποτε που παράκουσε τις εντολές των συμβουλίων. Δεν υπάρχει χώρος για ηγέτες εκτός ως συμβούλους.
Η AAUD απορρίπτει όλες τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές μεθόδους αγώνα. Αντιτίθεται σε κάθε συμμετοχή στον κοινοβουλευτισμό. Τέτοια συμμετοχή θα ισοδυναμούσε με το σαμποτάρισμα την συμβουλιακής ιδέας. Απορρίπτει τη συμμετοχή στα τοπικά συμβούλια των επιχειρήσεων ως μια επικίνδυνη ταξική συνεργασία με τους εργοδότες
Η AAUD είναι σε αντίθεση με τον συνδικαλισμό, επειδή ο τελευταίος αντιτίθεται στην συμβουλιακή ιδέα. Είναι ιδιαίτερα αντίθετη, με τον πιο δυνατό βίαιο τρόπο, απέναντι στα συνδικάτα, επειδή είναι τα κύρια εμπόδια για τη συνέχιση της προλεταριακής επανάστασης στη Γερμανία. Είναι τα κύρια εμπόδια που στέκονται μπροστά στο δρόμο της ενοποίησης του προλεταριάτου ως τάξη.
Ο στόχος της AAUD είναι μια ενιαία οργάνωση. Όλες οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να κατευθύνεται προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Χωρίς να αποδέχεται την αιτιολόγηση για την ύπαρξη των πολιτικών κομμάτων (καθώς η ιστορική εξέλιξη ωθεί προς τη διάλυσή τους), η AAUD δεν πολεμά το KAPD, του οποίου οι στόχοι και οι μέθοδοι αγώνα είναι επίσης και του AAUD, και προσπαθεί να κινηθεί προς τα εμπρός μαζί με το KAPD στην επαναστατική πάλη. Η αποστολή της AAUD είναι να φέρει την επανάσταση στους εργασιακούς χώρους. Γι αυτό και παίρνει στα σοβαρά την πολιτική και οικονομική εκπαίδευση των εργατών.
Κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της πολικής εξουσίας η εργοστασιακή οργάνωση γίνεται κρίκος της προλεταριακής δικτατορίας , που ασκείται στο χώρο δουλειάς από τα εργατικά συμβούλια, τα οποία ιδρύθηκαν από την εργοστασιακή οργάνωση. Ο σκοπός της εργοστασιακής οργάνωσης είναι να εξασφαλίσει ότι η πολιτική εξουσία θα ασκείται αποκλειστικά και πάντα από το εκτελεστικό συμβούλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου